Stephen King- Wielki Marsz

Empathia

Mroczna, alegoryczna wizja przyszłości Stanów Zjednoczonych. Stu wybranych chłopców wyrusza w doroczny morderczy marsz - meta będzie tam, gdzie padnie przedostatni z nich. Tu nie ma miejsca na sportową rywalizację, ludzkie uczucia ani na zasady fair play, ponieważ gra toczy się o bardzo wysoką stawkę. Najwyższą z możliwych.

Książka zapadająca w pamięć, niekiedy bardzo brutalna.
Mój ulubiony cytat:
,,Niebieski wąż jelit powoli wyślizgiwał się między palcami Olsona. Opadł mu na krocze jak
sznur serdelków i huśtał się tam nieprzyzwoicie. Olson zatrzymał się, pochylił, jakby po to, żeby
pozbierać i schować wnętrzności (pozbierać i schować! - pomyślał Garraty na krawędzi ekstazy
zachwytu i grozy) i wypluł wielki skrzep krwi. Znów ruszył. Twarz miał pełną słodyczy i spokoju."

Jedyne co mi się nie podobało to końcówka.

Myra

Zdecydowanie koniec mnie zaskoczył. To było naturalne, że Garraty dociągnie do końca, skoro książka koncentrowała się na nim, ale żeby oszalał? W sumie po takich przejściach... Książka niesamowita, chociaż w żołądku od czasu do czasu mi się przewracało podczas czytania. Nie rozumiem tylko bohaterów. Jak można było w ogóle zgłosić się do czegoś takiego? Przecież szansa na wygranie była minimalna. Marsz Samobójców.

Wklejałam już gdzieś mój ulubiony cytat, ale nigdy go za wiele, więc wklepię jeszcze raz. Jezyk

Empathia

Końcówka była beznadziejna! Taka niejasna. Chciałabym się dowiedzieć czegoś więcej. I ubolewam nad McVriesem! Byłam pewna, że King go nie zabije! Moja ulubiona postać Smutny

Myra

Moją ulubioną postacią była chyba Jan (czy tam Jen, zawsze mi się to myli Jezyk

). Nie ma to jak solidarność narodowa Wesoly

.

Empathia

Kurczę, chciałabym się dowiedzieć właśnie jak to się z Jan( tak, Jan Wesoly

) skończyło Smutny

Caine'owata

Właśnie niedawno to kupiłam i będę niedługo zaczynała to czytać. Wesoly